راهی ام ..

فردا ،

درست بعد از آخرین امتحان ِ آبکی ِ ادبیات

درست بعد از خداحافظی با مدرسه ای که

لابلای هر آجرش صدای خنده و گریه و خاطره جا مانده

درست بعد از گریه های طولانی از سر ِ مشکلات تمام نشدنی 

بالاخره بعد از چند ماه صدایم را شنیده ای و من را راهی کرده ای ..

فردا می آیم شاه .. پناهم بده ..

اشک هایم را لابلای دستانت جا بده ..

چقدر دعاهایم با آن سال فرق میکنند .. چقدر بزرگتر .. خسته تر ..

* می رویم که بیاییم و باز در اسفند ها زندگی مان متوقف شود .. آخ .

چقدر حرف دارم برایت ..

قرارمان صحن آزادی . سقا خانه . من . اشک هایم .. تو .. پناه ِ دست هایت .

+ بنده نوازی کن ُ راهم بده ..

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: